Widząc co się święci zacząłem zbliżać się szybszym krokiem w stronę Cincza....

- Jessszcze rasss gszesznie pytam. Ssszukamy niewielkiej grupki sssnajomych. Laserta i 2 mrocznych elfek - jedna sss nich mogła byś od wasss... Wisieliście ich mosze gdzieśśś w okolisy? Zapytał niewzruszony Cincz. Tylko monciejszy chwyt paryzany i bezruch ogona wskazywały na napięcie i gotowość.

- Nie widziałem. *Tfu*. Mogę być pomocny w czymś jeszcze?
Pirat schylił się krutazyjnie i uśmiechnął pobłażliwie i dwulicowo.

Sigmar opieszale ale z usmiechenm na twarzy ruszyl za wszystkimi gotowy na to czego pragnal... krew

- Czekajcie szuje - ozwal sie do przyaciol podrozy - nie za szybko sie zlizac mogapomyslec ze atakujemy a my tylko chcem ysei przygotowac pamietajcie - splunal pod nogi i uwaznie patrzyl w karawane pomalu sie zblizajac

Właściwie to miałem właśnie opuścić te ziemie. O waszych towarzyszch mogę powiedzieć wam tylko tyle, że pół dnia drogi stąd widzieliśmy spore pobojowisko.
Pirat wskazał na dwa wzniesienia zwane Gulass.
- Za tymi górkami jest miejsce, którego szukacie.
Jeździec podrapał się po opalonym ciele.
Teraz oszczędźcie nam i sobie trudów i rozmińmy się na tym pustkowiu. Ponieważ dalsza dyskusja jest jeszcze bardziej bezcelowa niż ewentualne starcie.

Ostatnio edytowany przez Gaja (2006-08-07 17:25:52)

Eh taka porządna młócka przeszła koło nosa.... nie czekając na innych udałem się w stronę gdzie rzekomo było pobojowisko.

-"Obyś mówil prawdę obcy. Inaczej jeszcze Cię dopadniemy" - rzuciłem na odchodne...

Morty odwrócił się i ruszył za Aegirem i Sigmarem.

Karawana ruszyła dalej w kierunku Kree. Natomiast nasi wojownicy krokiem marszowym zbliżali się do Gulass. Gdy powoli słońce opadało w żelazny uścisk horyzontu Veańczycy pokonywali niewielki kanion, który dzielił dwa wzniesienia. Tuż po drugiej stronie miał rozciągać się płaskowyż na, którym mieli znaleźć odpowiedź na nurtujące ich pytania. Gdy jednak kanion się kończył wojowników uderzyła słodkawa woń śmierci. Gdy rozglądali się z niepokojem zza ich pleców prztoczyło się kilka kamieni. Odwrócili się dostrzegli sapiącą bestię, która z morderczym błyskiem w oku powoli acz stanowczo się do nich zbliżała.

Był to stwór wysokości rosłego orka. Mocarne łapy i wielkie kły. Ostry róg na głowie niósł zagładę jego ofiarom. Lacerci nazywały go Ssapacc, a w księgach Lotharis figurował jak Cieniostwór.