-Ha! Tu jesteście! O wy pasibrzuchy,moczymordy. To już hersztowi nic nie nalejecie?! - huknął z nienacka Elasharr z grobową miną. Towarzystwo się trochę wzdrygnęło, ale starzy bywalcy już byli przyzwyczajeni do jakże symapatycznego charakteru drowa.
Elasharr rozejrzał się wokół górującym władczym wzrokiem. Widząc wielu gości jego rozchmurzył się. Jego zwykle granitowe oblicze przybrało łagodny obraz zwietrzałego marmuru.
-No no, nie żałować gościom wina. Niech poznają nasz dobrobyt!

*Człap, człap, człap*
Weszłem z rozmachem do karczmy.
-Prosę, Sserinko... To jesst nasa karcma...
Rozglądnałem się po pomieszczeniu. Dostrzegłem swojego braciszka.
- Bracissku... Patsc kogo przyprowadzilem... Sserinka od Wielkich Niezalessnych....
Wziąłem ssaka za rękę, podszedłem do braciszka.

Popatrzyłem spod moich dwóch przymkniętych powiek (były jakieś takie ciężkie... Nie byłem w stanie ich unieść i spojrzeć na gościa, a właściwie gościnę).

Syshsyshsyshshsyu - powiedziałem niesamowicie z siebie zadowolony. Najwyższym wysiłkiem woli tapnąłem ogonem. Wybacz, ze nie wssstanę, ale ssłońce tak ksywo świeci, a skowronki chrobocą w tej ziemi... Ech, czyż to nie cudowne? - spytałem. Moja twarz wyrażała najwyższe zadowolenie. No, może nie najwyższe, ale do niego trzeba było jeszcze jakiejś jaszczurzycy, a o te ostatnio trudno.

Bracie, bier faję i cęstuj Sssssserinę... Jakie ładniutkie imię... Sssserina! Czy twoja babussska nie zapatssyła się aby na jakiego lacerta kiedyś, ha?

- Miło mi poznac jaśnie wielmożnego herszta! - rzekł krasnolud na widok drowa - Masz mości herszcie lepiej tego mojego wzbogaconego trunku - krasnolud podał butelkę wyjątkowo mocnego wynalazka Hersztowi. Spostrzegł Serine wchodzącą do karczmy. Na dzwięk jej słów rzekł:
- Witam my się już chyba znamy - wywalił jezor na wierzch.
Jednak jego oczy znów skierowały się w stronę drowa.
- Skoro już mam okazję poznać Herszta to chciałbym pogadać o małym interesie. Mianowicie chciałem u Was rozkręcić bimbrownie. Widze, że zbyt były u Was niemały! - Kherehabath szeroko się uśmiechnął i spojrzał wymownie na już lekko pijanego wcześniej poznanego lancerta.

Scur na ciepło, scur na zimno... - zacząłem wyliczać. Scur w sosie pomidorowym... Rarytasik jak się patsy! Scur w galaretce, scur w scuze!!! - stawałem się coraz bardziej wesoły. Ślina znowu zaczęła napływać całymi falami do paszczy. Widząc, że minę gość ma niewyraźną, dodałem jeszcze: No, a dla takich jak wy, psyjezndych, to mamy jesce prossiacki... Piraci psywiezli kiedyś i się rozpleniło plugssstwo po całej wyssspie...

No, ale jak to się mówi: dobry prosssiak nie jest zły!

Sssyyy - syknąłem nieco zezłoszczony... Nie lancerci, a lacerci... My nie przybywaliśmy... My byliśmy, jesteśmy i będziemy... Ssith, to nasza wyspa! Od zawsze! - złość nieco mnie otrzeźwiła - Wywodzimy się od tych, których wy zwiecie jascuroludźmi... Od zawse walcyliśmy z Nagami o dominację nad Ssith, ale dopiero z pojawieniem się mrocnych kniaziów zza moza, dopiero gdy wyskolilismy się w Rivangoth... Dopiero teras zdobylisssmy przewagę nad węzoludźmi... Ich dni są jus policone... Sesese... - nieco speszony swoją żywiołową rekacją posłałem soczyste spojrzenie samicy, która nas obsługiwała. Nie minął pacierz, a aroamtycznie pachnący kawał świniaka pojawił się na wielkiej tacy.

Dobry swiniak... - powiedział do Seriny już wyrywając kawały mięsa - Aromatycny... Marynowany w psyprawach, których nie ma w Lotharisss... Sesese... Lepsego nie znajdziesss...

[u]Uuuuu, sssamica cosik pseskrobała! Sesesesese...[/i] - roześmiałęm się, jednak tylko przelotnie, bo jedzonko zaczęło mi wylatywać z paszczy. Grzecznie pozbierałem, przełknąłem i jadłem dalej. Patrząc spode łba na przybyszów. Dziwni jacyś oni byli... No, ale nie każdy może być zielony, a jakże...

Drowka weszła powoli do karczmy. Nieco sprzeszona widokiem ucztujących lacertów powiedziała cicho - Witajcie! Jestem Eldanar Ringeril! - nie czekając na ich reakcję kupiła piwo i usiadła przy pierwszym, lepszym stoliku