- Wstał nasz śpioszek - zaśmiał się Fangorn
- Masz tu kawałek. Dobre jedzenie dobrze ci zrobi - powiedział podając Aegirowi kawałek mięsa

- No panowie zajadajcie sie bo przed nami nie jedna taka walka - odezwal sie Sigmar wycierajac swoja bron z kawalkow mozgu bestii - daj Fangornie i mnie kawalek bo zglodnialem - usmiechnal sie - Aegirze moze chcesz troche ziolek usmierza bol - wyciagnal z sakwy jeszcze dosc swierze ziele i podaje orkowi

- W drogę więc - powiedział Fangorn podnosząc się z ziemii
Za radą Aegira Fangorn sprawnie oprawił reszte mięsa i wsadził do plecaka
- Całkiem spory okaz padł naszym łupem - odparł oglądając róg Ssapaca
Okazały róg cieniostwora, owinięty kawałkiem materiału również powędrował do plecaka

Nie minęło wiele czasu do momentu aż wojownicy dotarli na spore pobojowisko. Był to niewielki płaskowyż otoczony wzniesieniami od strony ziem Jaszczuroludzi oraz bezkresnym pustkowiem na ziemiach Nag. Otaczające ich ziemie były usiane ciałąmi Nag, pomimo tego, że było ich tylko kilka wydeptana ziemia gęsto zroszona purpurowym osadem świadczyła o wielkiej dramaturgii walki, jaka się odbyła. Obrazu dopełniało kilka skarlonych drzew oraz pozostawiony ekwipunek wężowych wojowników. Na poboczu praktycznie niewidoczny, leżał osamotniony Jaszczuroczłek. Było to jednak to co z niego pozostało, poprzeszywany dziesiątkiem strzał korpus i odnóża, pozbawione głowy truchło. Biało-czarna peleryna podarta i zamazana zaschniętą posoką. Noc trwała nad tym miejscem tak jakby przez następne wieki słońce miało tu nie zaglądać. Wojownicy zmęczeni po walce z Cieniostworem, objedzeni ciężkim mięsem bestiji odczuwali trud podróży. Szczególnie Aegir, którego zmysły tłumiły zioła Sigmara mimowolnie przysiadł na środku tego makabrycznego martwego spektaklu i mimowolnie ciężko sapnął.

"Dam.....jeszcze niejedna jatka przed nami.... nie dam się odprawić..." splunąłem na ziemię. Ślina zmieszana z krwią zaiste sprawiala ciekawe wrażenie. To czyniąc odwzajemniłem spojrzenie.
"Jeszcze dycham! Nie mamy leopszych zmartwień niz ledwo draźnięty Ork?. Na mnie jak na jaszczurce.. szybko się goi. Zastanowmy sie lepiej co zrobić z tym pasztetem. Trzeba go pochować.... a potem słono pomścić... tak mi sie to widzi.". Podszedłem do truchła i zabrałem plaszcz.

- Ssseee. Widaś, sze walszył do sssamego końsa. Dzielny jassszczur, prawdziwy Veasssańszyk. - ogon Cincza nerwowo uderzał na boki. - Te śśścierwa nagi... ssseee. Musssimy sssprawsiś, szy ssszy widaś jakieśśś śśślady po elfse. Aegir, sssieś i odposzywaj, a my sssię tu rosejszymy. Tylko po sichu...

Ostatnio edytowany przez killfactor (2006-08-18 12:02:54)

Sigmar bardzo dokladnie przeszukiwal bagienne trawy i sciezki bagienne, staral sie wykorzystac w tym to czego nauczyl go jego ojciec podczas polowan dla rozrywki na zwierzeta lesne