Oż kurwa zasraniec pierdolony zabiję go zaraz... przyłożyłem ziele do ramienia i owinąłem oderwanym kawałkiem ubrania Dobra, dam sobie radę... Idź z Sherwett'em bo niewiadomo co za gówno się tam czai... Ja pomogę zejść naszemu koledze z drzewa wyjąłem ostatni toporek Choćby i tym

Ostatnio edytowany przez Vual (2006-10-15 22:43:05)

Dobra... Chodźmy... wskazałem na drzewo Temu później coś upierdolę...

Panowie... Zrywka stąd, bo wystselają nas jak kacki... Do tamtych ruin... Musimy się psegrupować i ustalić jakąś linię działania... I zacąć działać stadnie... - wysapałem, gdy przebiegałem obok krasnoluda i lacerta... W ogóle to dziwiłem się, jak mogliśmy się tak dać podejść, a potem działać w tak nieskoordynowany sposób. No, ale nic... Pierwsze koty za płoty... Zanim trafią, któregoś z nas ponownie, będą musieli się sporo napocić... Ale najpierw do tych pierprzonych ruin... Byleby nie mieli tam swojej bazy, bo po nas...

Po chwili dało się słyszeć łomot...

Po  chwili Vual i Korthan doznali wrażenie, jakby żołądek podchodzil im pod gardło... Trwało to tylko chwilkę, bo po chwili przestali...spadać. Znaleźli się w głębokiej na piętnaście stóp jamie. Na dnie leżał już Sherwett... Rozcierał kostkę. Korthan spadł i uderzył głową o jakiś kamień tracąc przytomność. Vual... Vual nie doznał żadnego uszczerbku na zdrowiu.

Szczęście nie sprzyjało bohaterom... A wielka wyprawa przeciwko piratom przerodzała się pomału w wielką katastrofę...

Jedyna nadzieja w Tsewie....Może sprowadzi pomoc... - burnkąłem i podkuśtykałem do Korthana. Obwiązałem mu łeb rękawem, który oderwałem. Nie znałem się na leczeniu, ale nie wyglądało to jakoś strasznie poważnie, ot: pieprznął się w głowę i stracił przytomność...

Vualu... Mamy psesrane... To nie wygląda normalnie... To jakaś zorganizowana akcja jesst...

Postacie przebywające w dole pokrył cień... Na górze stała humanoidalna, dziwna postać... "Dziwna" było najbanalniejszym i najoczywyistszym określeniem... Co nie znaczy, że nikt jej tak by nie określił, gdyby ją zobaczł po raz pierwszy. Określili by ją tak jak wszyscy. Banalne.

Trzymała w ręce zwiniątko, które zrzuciła na dół. Wy jeś to co ja rzuci, a ja nie to ja was zabi. Żre al już... - postać oddaliła się, a dół został przykryty kratą skonstruowaną z różnej grubości bambusów.

Wstałem zakręciło mi sie w głowie po czym znowu upadłem co sie dzieje...jak ja sie tu znalazłem chyba mam jakies chaluny...Ooo co to ale jestem głodny zacząłem chorobliwie podązać do miejsca  w którym znajdował sie pachnący poczestunek nie zastanawiałem sie skąd sie tu wziął ani kto go przyniósł

Działo się ze mną coś dziwnego... To było to samo uczucie, jakie czułem ilekroć przechodziłem obok chaty zielarza... Wtedy czułem, że za chwilę sobie zapalę i świat będzie piękniejszy... Teraz czułem to samo. Wszystko było tak beznadziejne... Twarze moich towarzyszy, które doprowadzały mnie do szału. Zielony jegomość, który nas tu uwięził - zeżarł bym go na surowo... Cały ten dół... Tego nie dało się już dłużej znieść... Podszedłem do paczuszki.

Obwąchałem ją dokładnie.

Drżącymi łapami odpakowałem... Były tam trzy małe woreczki, które pachniały bardzo, ale to bardzo przy każdym ich dotknięciu.